Mooie grote stop

Wat is dit stoppen toch een heerlijk werkje! Af en toe even opletten dat je goed geteld hebt, maar daarna lekker weven. En inmiddels is mijn stoprand klaar. De paar stofdraden die in de sterren nog zichtbaar waren, heb ik omslingerd als een soort rond lommertje. Hoort waarschijnlijk niet in een Marker stopwerkje, maar ik vind het zo wel erg mooi.

Het is echt leuk om te doen. Ik ben toch bijna twee maanden met deze stop bezig geweest, inclusief vakantie, maar ik ben het eigenlijk nog niet zat. Maar ja, de volgende les is ook weer binnen gekomen, daar wilde ik toch ook heel graag aan beginnen. Deze les gaat vooral over “utteren”, een techniek die een uitbreiding is op het stopwerk waarbij je je stof omtovert naar een soort van filet-raster dat je vervolgens vult met siersteken.

Het raster voor het eerste utterwerkje heb ik inmiddels al af. Op Marken kennen ze geen borduurringen, dus je moet met je vingers de spanning op het werk houden. Dit is nog best lastig, vooral omdat je als overtuigd rechtshandige dat moet doen met je linker hand. Regelmatig zat mijn hand dus in de weg bij het maken van de steken, of schoten mijn vingers van mijn linker hand in een kramp. Maar het is gelukt! En mijn randjes voor deze week zijn ook al weer af!

Pretty large “stop”

This “stoppen” is such a nice techniek! Every now and then I make sure I’m counting correctly, but apart from that it’s like weaving. And now my “stop”-border is finished. The few fabric threads that were still visible, I’ve wrapped like a round “lommertje”. I probably shouldn’t have done that in a Marker “stopwerkje”, but I think it looks better this way.

It is real fun to do. I’ve worked for nearly two months on this “stop”, including holiday, but I’m still not fed up with it. But the next lesson has arrived, and I really wanted to start on this. This lesson is mainly about “utteren”, a technique that’s an extension on “stopwerk” where you transform the fabric to a kind of filet-raster that you then fill with pretty stitches.

Meanwhile I finished the raster for the first “utter”-project. On Marken they don’t use any embroidery hoops, so you have to keep the tension with your fingers. This is quite tricky, especially because as a convinced right-handed person you have to do that with your left hand. Regularly my hand got in the way when making my stitches, or my left hand fingers got a cramp. But I did it! And I’ve finished my borders of the week!

Veeloog

Misschien weet je dit niet, maar ik ben brildragend. Ik moet wel, want zonder ben ik stekeblind. In klas 3 van de lagere school (tegenwoordig groep 5 van de basisschool) begon ik het les jaar achterin het klaslokaal, maar elke maand verschoof mijn plekje een rij naar voren. En toen ik in april zo’n beetje bij de juf op schoot zat en nog steeds niet kon lezen wat er op het bord stond, moest ik er toch aan geloven. Zelfs de oogarts was verbaast dat ik nu pas om een bril kwam.

Dus op mijn 9^e verjaardag sleepten mijn Moeder, haar Zus en mijn Oma me mee naar de opticien om een bril uit te zoeken. Wij hadden het niet rijk, en ik was een behoorlijke wildebras, dus het moest een stevige en niet al te dure bril worden. Uiteindelijk hadden de Dames hun keuze gemaakt en ze hielden bij hoog en bij laag vol dat hij me heel goed stond. Allemachtig wat had ik een pest hekel aan die bril!

Ondertussen begin ik een jongedame op leeftijd  aan het worden en inmiddels gaan mijn ogen nu ook voor dichtbij achteruit. Zo liet ik jullie in september al weten dat ik bij het borduren mijn bril (voor veraf) af moest zetten. Lezen gaat nog redelijk, ik kan de letters van mijn e-reader nog 3 maten groter zetten, alleen kleine lettertjes op verpakkingen kosten wat moeite.

Maar dat fijne borduurwerk van me wordt nu zelfs zonder bril erg lastig/vermoeiend. En dat kunnen we niet hebben, natuurlijk! Dus ben ik op zoek gegaan naar een oplossing. En die heb ik gevonden in een oude leesbril van mijn Moeder. Hij is vrij sterk, en als ik hem alleen op mijn neus zet zie ik nog niks. Maar als ik hem voor mijn gewone bril zet, zie ik mijn borduurwerk weer in al zijn glorie. En als ik opkijk kan ik ook gewoon mijn kids zien staan door mijn gewone bril die boven de leesbril uitkomt.

Het ziet er niet uit, maar het interesseert me geen hout, want ik zie mijn werk tenminste weer!

Niet schrikken, ik ben het maar
I hope I didn't give you a fright

Multi-eye

You might not know this, but I wear glasses. I have to, because without I’m blind as a bat. In class 5 from primary school I started the year at the back of the classroom, but each month I moved up a row. And when I sort of sat on the teachers lap and I still couldn’t read what she wrote on the blackboard, it was clear to all. Even the Eye-doctor was surprised I had waited so long.

So on my 9^th birthday my Mum, her Sister and my Gran dragged me to the optician to select a pair of glasses. We weren’t overly rich, and I was rather a tomboy, so it had to be a sturdy pair that weren’t too expensive. In the end the Ladies made their choice and to this day they claim that it looked great on my. Boy, how I hated those glasses!

Meanwhile, I’m turning into an aging young lady and my eyes are also starting to deteriorate for close-up. In September I already let you know that I had to remove my (long distance) glasses when I stitched. Ordinary reading is still fine, I have still 3 larger sizes for the letters on my e-reader, it’s just small text on wrappings that are starting to become a problem.

But even without glasses the details on my embroidery are becoming difficult/tiring to see. At that is not done, not done at all! So I went looking for a solution. And I found it in my Mums old pair of reading glasses. It’s quite strong, and when I just wear these glasses I still can’t see anything. But when I put it in front of my ordinary glasses, I see my stitching in all it’s glory and detail. And when I look up, I can see my kids through my ordinary glasses sticking out above the reading glasses.

It’s definitely not pretty, but I don’t give a hoot, because I can see my work again!

Vergeten!

Gisteren heb ik van alles laten zien, maar geen 1 foto van het boekje dat ik gewonnen heb. En het is nog wel zo’n mooi boekje. Dus bij deze alsnog.

Forgotten!

Yesterday I showed a number of things, but not one picture of the little notebook I won. And such a pretty book it is. So here it is after all.

Waar blijft de tijd?

Het is al weer een tijdje geleden dat ik een berichtje geplaatst heb. Ondertussen liggen de drukke feestdagen al weer ver achter ons en gaat het gewone leven weer verder. Maar ik wilde jullie toch niet de foto’s onthouden van het Secret Santa project waar ik aan meegedaan heb bij TheStitchSpecialists. Ik heb hiervoor een Marker borduurtje gemaakt, die ik eigenlijk in een naaldenboekje wilde omtoveren. Ik heb echter nog nooit een naaldenboekje in elkaar gezet, en ik was vreselijk bang het te verprutsen. En omdat ik geen tijd had om nog een ander borduurtje te maken voor de kerst heb ik toch de makkelijke weg gekozen en er een kaart van gemaakt. (Sorry Joke!). Joke daarentegen had duidelijk wat meer lef, en heeft voor mij dit schitterende scharen etuitje met scissor fob gemaakt. Ik vind hem echt heel mooi.

  

Verder ben ik zo veel mogelijk bezig met mijn Marken project. Ik heb al mijn borduurtijd gestoken in het bedenken, ontwerpen en uitwerken van mijn eigen stop patroon. Ik ben er nog niet klaar mee, maar het begint nu toch wel op te schieten. Ik ben er alleen nog niet uit hoe ik de horizontale open rijtjes (zie detail foto) moet afwerken. En van het weekend werd ik verrast met een heel mooi boekje! Dit boekje werd verloot onder de mensen die voor een bepaalde datum een foto toestuurde van een witwerk randje van Maria van Hemert, en die verloting heb ik gewonnen! Dit boekje is helemaal handgemaakt door Margreet en ik vind hem prachtig!

Tenslotte zijn er met het nieuwe jaar ook weer vele nieuwe SALs begonnen. Eentje daarvan vond ik zo leuk dat ik de verleiding niet kon weerstaan: Randje per week! Het gaat hier om het borduren van een of twee randjes per week. Elke zaterdag wordt er een nieuw randje gepubliceerd om aan het eind van 2014 een strook van 2 meter met 106 verschillende randjes te hebben. Het leuke is dat deze randjes oorspronkelijk allemaal ooit eens op een “rode school merklapje” gestaan hebben.

What happened to the time?

It’s been a while since my last message. Meanwhile the busy holidays have come and gone and normal life is again in full swing. But I haven’t shown you yet my pictures of the Secret Santa project I participated in . This was organized by TheStitchSpecialists. For this I stitched a Marken design, that I intended to turn into a neeldebook. Unfortunately, I’ve never made a needlebook before, and I was worried that I would mess it up. And since I didn’t have time to stitch something else, I chose the easy way out and turned it into a card. (Sorry Joke!). Joke on the other hand was a bit more advantageous and made me this lovely scissor case and matching fob. I think they’re really nice.

close-up, click for larger picture

Beside that, I mainly worked on my Marken project. I’ve spend all my time designing and stitching my very own “stop”-pattern. I’m not yet finished stitching it, but it’s getting along nicely. Unfortunately, I haven’t figured out yet how to finish the horizontal open space (see close up picture). And this weekend I was spoiled with a lovely little notebook. This book was being raffled amongst the people who send a picture of a whitework border by Maria van Hemert before a certain date. And I won that raffle! This notebook is fully handmade by Margreet and I just adore it!

And last but not least this new year has seen the start of many new SALs. I thought one of them was so nice that I couldn’t resist participating: Randje per week (border a week)! When participating you get to stitch one or two borders a week. Each Saturday a new border will be published and at the end of 2014 we will have a band of 2 meters with 106 different borders. And the nice thing about these borders is that all of them were originally stitched on a “rode school merklapje”.