Een klein dipje

Na een high, komt er onvermijdelijk een low. Zeker wanneer ik zo intensief met een werkje bezig geweest ben zoals de laatste tijd met de Heirloom Family Sampler. En als ik na zoiets moois dan ook nog eens bezig “moet” met een Round Robin bijdrage voor Helen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind de katten van Margareth Sherry best leuk, en ze zijn leuk als simpel tussendoortje, maar veel liever ga ik met andere dingen aan de slag.

Een Round Robin is een samenborduur project, waarbij het de bedoeling is dat je met een groep mensen aan even zoveel lappen werkt. Iedere deelnemer levert een lap en een thema. Het is vrij aan de eigenaar van de lap om patronen mee te zenden of niet. Elke deelnemer krijgt dan elke keer een aantal weken de tijd om een borduurtje passend bij het thema op de lap te zetten. Uiteindelijk, als de lap bij alle deelnemers geweest is, wordt de lap teruggestuurd naar de eigenaar. Tussentijds krijg je geen foto’s te zien van de hele lap, hooguit een foto van een bijdrage van 1 van de deelnemers. Het is dus een verrassing hoe de lap eruit komt te zien.

Het leuke van een round robin vind ik vooral het verrassings element, en het zoeken naar passende patroontjes. Ik heb mijn lap dus rondgestuurd zonder patroontjes. Helaas worden er bij deze round robin bij bijna elke lap de patroontjes meegestuurd (dus geen zoeken :-(), en dit heeft ook tot gevolg dat de eigenaar precies weet wat er geborduurd wordt, alleen niet precies waar. En dat vind ik erg jammer.

Maar goed, ik heb me hiervoor opgegeven, en mijn lap zal zeker een verrassing zijn. En normaal gesproken heb ik geen moeite om mijn bijdrage op tijd af te krijgen, alleen deze keer had ik er wat moeite mee om een beetje vaart te maken. Maar ook in een langzaam tempo geldt: elk steekje brengt je dichter bij het einde! Zie hier het resultaat.



A little dip
Every high is inevitably followed by a low. Especially when I’ve been working so intensively on a piece like I’ve done on the Heirloom Family Sampler. Even more so if I have to work on a contribution to Helens Round Robin piece. Don’t get me wrong, I like Margareth Sherry’s cats, and they are nice as a quick and easy thing to do, but right now I much rather work on other things.

A Round Robin is a project where you stitch on multiple pieces together with a group of people. Each participant supplies a cloth and a theme. It is up to the owner of the cloth to include patterns or not. Each participant has a few weeks to stitch an embroidery matching with the theme of the piece, before passing everything on to the next person. Ultimately, once the cloth has passed all participants, the finished piece is send back to the owner. Meanwhile, you don’t get to see pictures of the whole piece, but only pictures of the separate contributions. Therefore, the final result will be a surprise for the owner.

To me, the fun of a round robin is mainly the element of surprise, and going through my patterns to find the perfect pattern. Naturally, I’ve send my cloth round without patterns. Unfortunately, this most participants in this group have passed along patterns (therefore, no searching through my patterns :-() and this also means that the owner will know exactly what’s been made. The only surprise is where each pattern is on the piece. Which I think takes away a lot of the fun.

Anyhow, I signed up to this group, and at least my piece will be a surprise. And normally I haven’t got any problem to finish my contribution in time, but this time I’ve had some difficulty making some speed. But even in slow-motion the rule applies: each stitch brings you closer to completion! With this being the end result.