Begonnen met Evenstar

Wat gaat de tijd toch vlug. De herfstvakantie is alweer bijna voorbij en de handwerkbeurs is alweer een week geleden. We hebben weer een heleboel mooie dingen gezien, en de verleiding om nieuwe patronen en materialen te kopen was bij zeker de helft van de stands zeer groot. Ik ben dan ook heel trots op mezelf dat ik slechts twee patronen (Alpine Garden en An Open Heart van The Drawn Thread Company) aangeschaft heb, terwijl er geen patronen op mijn boodschappenlijstje stonden. Daartegenover staat dat ik een aantal items van mijn lijstje niet heb gekocht, dus dat mocht van mezelf.

Mijn hoofddoel voor de beurs was de aanschaf van twee soorten kantgarens voor stola’s die ik wil gaan breien, en daar ben ik in geslaagd. Voor de Aeolian sjaal heb ik zachtgroene Kidsilk Haze van Rowan gekocht, en voor de Evenstar ben ik uitgekomen op Angel Lace in de kleur Wisteria van The Natural Dye Company. Bij thuiskomst bleek ik de 1 ply gekocht te hebben, welke nog fijner dan kantgaren is (ik moet het mezelf natuurlijk weer moeilijker maken dan nodig). Helaas heb ik op de beurs geen kraaltjes aan kunnen schaffen, dus moet ik nog even wachten met de Aeolian. Maar ik kon al wel aan de slag met de Evenstar. Hier is het resultaat na het eerste patroon.

Started with EvenstarTime is flying again. The autumn break is nearly finished, and the needlework fair is already a week ago. We have seen a lot of very pretty things, and the temptation to buy new patterns and materials was present at at least half of the stands. Therefore I’m very proud that I only bought two patterns (Alpine Garden and An Open Heart from The Drawn Thread Company), even though there were no patterns on my shopping list. However, there were a few things on my list that I didn’t buy, so that’s okay.

My main goal for going to the fair was to buy lace weight threads for two scarves I want to knit, and I succeeded. For the Aeolian stole I bought pale green Kidsilk Haze from Rowan, and for the Evenstar I ended up buying Angel lace in the color wisteria from The Natural Dye Company. Back at home I discovered I bought the 1 ply version of Angel lace, which actually is a cobweb weight (of course I have to make it even more difficult than necessary). Unfortunately I haven’t been able to buy beads at the fair, so I can’t start the Aeolian yet. But I could start the Evenstar. Here’s the results after the first pattern.

Castles in the Air

Ik ben met een inhaalslag bezig. Deel 11 is af, maar deel 15 is ook al beschikbaar. Ik wil proberen om voor deel 16 uitkomt weer bij te zijn (gaat niet lukken). Dat ik achter loop, komt eigenlijk wel goed uit, want bij deel 9 heb ik de cutwork rand een hokje teveel naar buiten gemaakt, en ik weet niet meer of ik de urn gelijk met de cutwork rand gehouden heb, of weer op de juiste plaats gezet heb. Het voordeel van achterlopen is, dat je niet aan de opgegeven volgorde vastzit. Tevens weet ik dat de fout overduidelijk wordt als ik in het hekwerk 1 hokje verkeerd zit. Dus ik werk nu eerst de hele onderkant (deel 13,14 en 15) en daarna pas deel 12 (welke weer aansluit op de urn onder de foutieve cutwork rand). ’T Is een beetje vals spelen, maar daar zie je straks niets meer van.

Castles in the Air
I’m trying to catch up. Part 11 is finished, but part 15 is already available. I want to try to finish all parts before part 16 is released (isn't going to happen). Me running behind is actually a good thing for a change, because with part 9 I have made the cutwork band one stitch too many to the right, and I’m not sure anymore whether I kept the urn equal to the cutwork band, or back at it’s rightful place. The advantage of running behind is, that you don’t have to stick to the original order. At the same time I now know that the error will become abundantly clear when I’m on stitch off in the fence. So now I’m working the complete bottom edge (part 13,14 and 15) and after that I’ll make part 12 (which is going to connect to the urn underneath the erroneous cutwork band). It’s cheating a little, but no-one will see it when it’s finished

Mijn jongens zijn tevreden

Hun kamers zijn klaar! Hier en daar ligt nog wat materiaal dat er niet hoort, en m’n oudste is nog in afwachting van zijn nieuwe vitrage (en tot zijn mama weer uit zijn kamer ophoepelt), maar voor de rest zijn de kamers klaar. Als we weer eens naar het
dorp gaan, dan mogen ze nog een mooie poster uitzoeken voor op de muur, en verder is het aan hun om de kamer mooi en netjes te houden. Maar, even afkloppen, dat hebben ze volgens mij zelf ook al door: ze hebben al meerdere keren op hun kamer gespeeld, en er is nog steeds geen bom ontploft!


My boys are satisfied
There rooms are finished. There’s still some materials lingering here and there, and my eldest is still awaiting his new curtains (and for his mummy to clear off), but apart from that their rooms are finished. When we have some time, I’ll take them into town, where they can pick up a poster for on the wall, and after that, it’s up
to them to keep their rooms looking good and tidy. But, fingers crossed, I think they’ve figured that out already: they have already played in their rooms a number of times, and it’s still not looking like a bombsite!

Gekkenwerk!

Tijdens mijn zoektocht naar extra vierkantjes voor mijn deken kwam ik regelmatig verwijzingen naar de site Ravelry tegen. Nou ben ik niet zo’n fan van sites waar je een account aan moet maken om toegang te krijgen, maar de berichten die ik bij die verwijzingen tegenkwam waren allemaal zeer positief. Dus dan toch maar een account aangemaakt. En ik moet zeggen, ik heb er absoluut geen spijt van! Deze site is een walhalla voor breisters en haaksters. Er zijn honderden groepen, allemaal losjes gegroepeerd op thema. Er zijn groepen die zich richten op bepaalde technieken (kabel, kant, iers haakwerk), of op product (sokken, tassen, dekens), of op patroon/designer. En niet alles is Engelstalig, er zijn ook groepen waar bijvoorbeeld Nederlands gesproken wordt.

Naast de groepen is er een database van allerlei garens, en er zijn werkelijk duizenden patronen en links naar patronen op andere sites te vinden, zowel gratis als te koop. En omdat gebruikers ook ruimte krijgen om hun projecten te showen, kan je van de meeste patronen een hoop verschillende uitvoeringen zien, vaak met gegevens zoals gebruikte garens. Zo heb ik van de Great American Aran Afghan zeker 100 verschillende uitvoeringen gezien. Dit heeft mij geholpen om toch te besluiten om slechts 1 kleur te gebruiken, en dan ook nog een lichte (ik vond dat meerdere kleuren teveel afleiden van de mooie patronen, en dat de kabels minder duidelijk zichtbaar waren op donkere dekens).

Nou kan ik nog zo gefixeerd zijn op een bepaald project, toch sta ik ook dan open voor nieuwe ideeën. Dus nadat ik alle dekens bekeken had, heb ik eens gekeken wat er zoal aan kant-patronen was (ik brei kabels of kant, tricot gaat me veel te gauw vervelen). En dat had ik beter niet kunnen doen. Ik ben zoveel mooie kanten sjaals en stola’s tegen gekomen, echt heel erg mooi! En dus kon ik de verleiding niet weerstaan om nog een project op te starten. Het is de Vernal Equinox shawl geworden, en ik maak hem met een restant breimachine garens (vreselijk dun!) op pennen no. 4. Zie hier het resultaat na de eerste twee patroondelen.

Dit leek me toch wel heel erg dun, dus nog maar een keer in m’n voorraad gedoken en iets dikkere een crème met gouddraad garen eruit gehaald en opnieuw begonnen. Deze vind ik eigenlijk weer een beetje te grof, maar dat gouddraadje geeft wel een heel leuk effect en het breit een stuk beter. En hij wordt wel heerlijk warm. En ondertussen ben ik nog meer mooie shawls tegengekomen (met kraaltjes!), dus ik heb me voorgenomen om in oktober tijdens de handwerkbeurs in Rotterdam op zoek te gaan naar mooie kantgarens (jep, ik ben nu al met mijn boodschappenlijstje bezig). Maar eerst: een volgend vierkantje!

Madness
While searching for extra squares for my blanket, I regularly came across references to the site Ravelry. I’m not a huge fan of sites where you have to create an account to get access, but the sounds I heard regarding this site were all very positive. So I made an account. And I must say, I sure do not regret it! This site is true heaven for knitters and crochet people. There are hunders of groups, all loosely grouped around a theme. There are groups that dedicate themselves to a specific technique (cable, lace, Irish crochet), or to a product (socks, bags, blankets), or to a specific pattern/designer. And it’s not all English, there are also groups a certain language is spoken, like Dutch, German, French, etc.

Apart from the groups, there is a database of all sorts of yarns, and there are thousands of patterns and links to patterns on other sites, both to buy and free. And because members can also show their projects, you can usually see multiple versions for most patterns, usually with details like used yarns. This way I have seen at least 100 versions of the Great American Aram Afghan. This helped me to decide to use only 1 color, and a light one at that (I found that multiple colors distracted too much from the beautiful patterns, and that the cables didn’t stand out as much on dark blankets).

Now, I can be terribly fixated on a certain project, but I’m always open for new ideas. So after I had looked at all the blankets, I looked around to see what was available in the way of lace-patterns (I knit cables or lace, I get easily bored with stocking stitch). And I really shouldn’t have done that. I found so many really gorgeous lace scarf’s and stoles! And I just couldn’t resist temptation to start another project. It is the Vernal Equinox shawl, and I’m making it using a remnant of machine-knitting yarn (terribly thin!) and pen no. 4 (US 7). Here’s what I’ve got after the first two parts of the pattern.

This looked to me a bit too thin, so I dived into my stash another time and found a slightly thicker crème with gold thread and started again. This one is a bit too coarse to my liking, but the goldthread gives a nice shine to it and it knits a lot easier. Also, it’s going to be deliciously warm. Meanwhile, I have found even prettier shawls (with beads!), so I have promised myself to search for pretty lace threads during the Craftfair in Rotterdam in October (yep, I’ve already started my shopping list). But first: another square!

Eerste vierkant: Julie H. Levy

Ik ben begonnen met mijn Great American Aran Afghan (GAAA). Het originele patroon is een afghan van 120x150cm (4x5 vierkantjes), met 4 losse kussens. Ik heb het idee om hem groot genoeg te maken voor een 1 persoons bed: 120x210cm (4x7 vierkantjes). Dan heb ik dus nog 4 extra vierkantjes nodig (de kussens gebruik ik ook in mijn deken), en misschien vervang ik ook nog wel een paar vierkantjes. Het internet is dan een hele goede bron van patroontjes om extra vierkantjes mee samen te stellen, maar daarover later meer (misschien).

Aangezien ik alle 24 vierkantjes wil gaan maken, dacht ik gewoon met het eerste vierkant te starten en ze op volgorde te maken. Tot ik er achter kwam dat het eerste vierkant 1 van de 5 moeilijkste vierkanten was. Misschien toch niet zo’n goed idee om daarmee te beginnen? En als ik dan de volgorde van het boek toch links laat liggen, dan maar gewoon een mooie uitzoeken. Het is nummer twee geworden. En hij is af! Donderdag begonnen, en nu al weer af. Okay, dit was dan ook wel 1 van de 5 eenvoudigste vierkantjes. Oh, en het is nog vierkant ook, en met een beetje rek precies de juiste maat!

First square: Julie H. Levy
I have started my Great American Aran Afghan (GAAA). The original pattern is an afghan of 50x65” (4x5 squares), with 4 pillows. My plan is to make it big enough for a single bed: 50x84” (4x7 squares). If I do, I need 4 extra squares (the pillows I will incorporate in my blanket), and maybe some extra to replace some of the squares .The internet will be a great source for free patterns I can use to create extra squares, but more about this later(maybe).

Since I want to make all 24 squares, I thought I’d just start with square 1 and work my way through to the end. That is, until I found out that this square is considered to be 1 of the 5 most difficult squares. Maybe not such a brilliant idea to start with that after all, he? And when I ignore the order in the book anyway, I might as well pick a really pretty one. So I started with number two . And it is finished! Started last Thursday, and finished already. Okay, it was one of the five simplest squares, but hé! Oh, and it turned out square and when slightly stretched exactly the right size!

Mijn eerste paar sokken.

Ik ben weer aan het breien geslagen. Ik kwam een tijdje geleden op internet een deken tegen: “The Great American Aran Afghan”. Dit is een deken bestaande uit 24 vierkantjes van 30cm, allemaal met een ander kabel patroon. Na lang wikken en wegen (het is een enorm project, en mijn vasthoudendheid met breien is niet zo geweldig), heb ik toch besloten hier aan te gaan beginnen. Gewoon een vierkantje per keer, en wordt ik het zat, dan kan ik er altijd nog kussentjes van maken. Maar voor ik hieraan kon beginnen, vond ik toch wel dat ik minstens 1 bestaand breiproject af moest maken. En dat was een prima stok achter de deur om deze sokken af te krijgen.

My first pair of socks
I’ve picked up my knitting needles again. A while ago I stumbled on a blanket: “The Great American Aran Afghan”. This is a blanket consisting of 24 12” squares, each with a different cable pattern. After having thought about it for a long time (it is going to be a huge project, and my track record on knitting is not that good), I decided to start it anyway. Just one square at a time, and if I get fed up with it, I can always turn the squares into pillows. But before I could start on this, I ordered myself to finish at least 1 existing knitting project. And that turned out to be a great incentive to finish these socks.

We zijn weer begonnen!

De vakantie is voorbij, de jongens zijn weer naar school en we zijn weer begonnen met werk aan ons huis. Mijn stookhok op zolder heeft laminaat en een lamp gekregen, en ik heb de stellingkasten kunnen plaatsen. Dus nu ben ik mijn boeken aan het organiseren, en alle spullen die langere tijd opgeslagen worden (zoals mijn kerstboom en -ballen) een plekje te geven. Ondertussen zijn we begonnen met Chris zijn kamer. We hopen dat, en het vullen van het stookhok, aan het eind van de maand klaar te hebben. Dan hebben we anderhalve week om Chris zijn kamer te vullen en Daniel zijn kamer leeg te krijgen. En dan hebben we hopelijk voor de herfstvakantie
Daniels kamer klaar.


We’ve started again!
The holidays are over, the boys are back at school and work has started on the house again. My storage space on the attic now has laminate and light, so I have been able to put in storage shelves, and now I'm sorting through my books and things for long term storage (like my Christmas tree and baubles) to put in there. And work has started on Chris's room. We hope to have that and sorting out the things for the storage space, finished by the end of the month. Then we’ll have a week and a half, at which time we (the boys and I) have to fill Chris's room and clear out Daniels room. And then hopefully we'll have Daniels room done before the autumn break.

'T is al weer voorbij

Mijn twee weken vakantie zijn voorbij gevlogen! Twee weken met mijn ouders en mijn jongens op de camping in Duitsland. We hebben niet veel ondernomen, maar wel heerlijk van de rust genoten. En dus is mijn Patchwork van Jan Houtman flink opgeschoten. Omdat al gauw bleek dat mijn lap veel te groot was, heb ik me geconcentreerd op de randen zodat ik de precieze grootte kon bepalen (het zal niet
de eerste keer zijn dat ik een lap te klein afknip!). En het is gelukt om drie hoekpunten te bereiken, dus nu kan ik verder werken met een handzamere lap. Het wordt een vrolijk en kleurrijk geheel.

We zijn wel regelmatig wezen shoppen, en dan moet ik zeggen, dat je er in het deel van Duitsland waar wij verblijven als fanatiek handwerkster wel erg bekaaid van af komt. Hier en daar kom je een paar bolletjes wol en wat fournituren tegen, maar ik heb (nog) geen winkel gevonden met borduurstoffen of patronen. Het enige tijdschrift dat ik gevonden heb met borduurpatroontjes is de Anna (precies dezelfde als ik hier thuis gekocht had). Daarom was ik redelijk verbaasd dat ik op een kindervrijmarkt een kraampje tegenkwam met borduurpatronen! Voor 2 Euro heb ik toen deze vier boekjes gekocht.

En nu zijn we weer thuis, en ligt er zoveel werk te wachten, dat het moeilijk is te bepalen waarmee te beginnen. Dus beginnen we met iets overzichtelijks: het stookhok. Hier gaan we het oude laminaat vanuit het vorige huis leggen, zodat de stellingkasten erin kunnen en alle opslag spullen (kerstboom, legpuzzels etc.) netjes opgeruimd kan worden. En de ruimte die overblijft kan dan weer gebruikt worden voor de tijdelijke opslag van (een deel van) mijn hobby materialen.

It’s already come and gone
My two weeks have flown passed! Two weeks with my parents and my boys at the camping in Germany. We haven’t done very much, we just enjoyed the peace of not having to do anything. And therefore my Patchwork by Jan Houtman has made considerable progress. Because it quickly became clear that my fabric was way too big, I concentrated on the edges so I could determine the exact size (it won’t be the first time I cut my fabric too small!). And I managed to reach three corners, so now I can continue working with a smaller size fabric. It is turning out to be a colorful and happy piece of work.

We did go shopping regularly, and I must say, that the part of Germany where we’re staying isn’t very friendly to mad stitchers like me. I have seen the
odd ball of wool and some needles and buttons, but I haven’t found a shop with fabrics or patterns. The only magazine I have found with some cross stitch patterns, is the Anna (exactly the same as I bought here at home). That’s why I was surprised to come across a stall at a flea market with embroidery patterns! For 2 Euros I have bought these four booklets.

And now we’re back home, and there’s so much work waiting to be done that it is hard to decide where to start. So we’ll start with something small: the attic storage space. Here we’re going to lay down the old laminate from our previous house, so I can put the shelf units in. And then all storage stuff (Xmas tree, jigsaws etc) can be put away. And the left over space can be used for temporary storage of (a part of) my hobby materials.

Eindelijk!

Mijn huiskamer en keuken zijn af. Afgelopen weekend hebben we “officieel” de huiskamer in gebruik genomen. En het is zo mooi geworden!! Elke avond als ik thuis kom, dan ziet alles er zo mooi en nieuw uit, en (bijna) alles staat netjes op zijn plaats…. Dan zit ik gewoonweg te genieten. Nu kom ik eindelijk weer een beetje tot rust. De rest van het huis is nog een puinhoop, maar dat vind ik een stuk minder erg dan een keuken waar je eerst 10 dingen moet verplaatsen voor je 1 kopje koffie kunt zetten.

Straks na de zomervakantie gaan we met de slaapkamers van de jongens beginnen, maar eerst even een paar weken rust in huis.

Finally!
My living room and kitchen are finished. Last weekend we have “officially” completed the living room. And it has turned out so beautiful! Each night when I come home, then everything looks so nice and new, and (almost)
everything is in it’s proper place…. I’m sitting there, grinning from ear to ear. Now I’m finally getting some rest. The rest of the house is still a mess, but to me that’s a lot less bothersome than a kitchen where you first have to move 10 things before you can make 1 cup of coffee.

Soon, after the summer holidays, we’ll start on the boys’ bedroom, but first a few weeks of peace in the house.

Barbara Erskine

Het is een zooitje hier in huis. We zijn in de huiskamer bezig de wanden te egaliseren. Het is vreselijk stoffig, alles staat op en in elkaar en we kunnen nergens fatsoenlijk bij vanwege de lakens die alles afdekken. Als ik met mijn computer bezig wil, dan moet ik met het toetsenbord op schoot, achterstevoren op de bank gaan zitten om achter de rugleuning mij scherm te kunnen zien. Vanwege de stof blijf ik voorlopig even van mijn handwerken af, en nu kan ik nog wel bij de TV (net), maar dan moet er wel wat op de buis zijn uiteraard. Dus om toch wat ontspanning te hebben, heb ik een boek tevoorschijn getoverd. En wat een geluk: de boeken van mijn favoriete schrijfster lagen niet helemaal onderop de gigantische stapel op zolder! Barbara Erskine schrijft prachtige boeken, waarbij ze de levens van twee personen uit verschillende tijden met elkaar verweeft. Zo heb ik net “The Warrior’s Princess” uit, een boek waarin een hedendaagse lerares volledig in de ban raakt van het leven van een Keltische princess die door de Romeinen gegijzeld wordt. Helaas zijn slechts twee van haar boeken vertaald naar het Nederlands: “Als het verleden heden wordt” (“Lady of Hay”) en “De tranen van de godin” (“Wispers in the Sand”). Binnenkort komt er weer een boek van Barbara uit, “Times Legacy”, ik kan haast niet wachten. Klik hier voor meer informatie.

Barbara Erskine
Our home is a mess. We’re working in the living room to get the walls nice and flat. It’s terribly dusty, everything is piled on top of everything, and we can’t reach most of our things because of the sheets covering everything. If I want to work on my computer, I need to put my keyboard on my lap, sit backwards on the sofa, so I can see my screen. Because of the dust, I’m currently not touching my embroidery things, and yes, I can reach the Telly (just), but there’s currently not a lot on that’s watchable. So, in order for me to be able to relax just a little bit, I have dug up a book. And lucky me: the books by my favorite author were not completely at the bottom of this huge pile of books I have on the attic! Barbara Erskine writes lovely books, in which she entwines the lives of two persons from different eras together. So have I just finished “The Warrior’s Princess”, a book in which a present day teacher is haunted by the live of a Celtic princess who’s taken hostage by the Romans. Soon another of Barbara’s books will be published, “Times Legacy”, I can hardly wait! Click here for more information.

We zijn verhuisd!

Wij zijn eindelijk verhuisd. Het was een maand lang heel hard werken, veel dozen sjouwen, met hier en daar een hartgrondige vloek, maar het is gelukt. Alles is overgebracht naar onze nieuwe woning, en de oude woning is leeg. Nu kunnen we aan het opknappen gaan beginnen.

Afgelopen maandag kwamen Pa en Ma terug uit Duitsland Linéa recta naar ons nieuwe huis: ze konden niet langer wachten om te zien waar de kinderen en ik terecht gekomen zijn. Toen ik ze na de tour vroeg wat ze ervan vonden, was mijn vaders eerste reactie “een hele berg werk”. Dat had ik ze ook al verteld, maar nu begrepen ze dus waarom ik dat had gezegd. Maar de tweede reactie was: Hier kunnen we een heel mooi paleisje van maken.

En al ben ik dan 42, en al jaren zelfstandig, toch was het een hele opluchting te horen dat ons nieuwe huis hun goedkeuring had.

We’ve moved!
We have finally moved house. It was a month of hard work, much lugging of boxes, with here and there a heartfelt oath, but we did it. Everything has been moved to our new house, and the old apartment is empty. Now we can start on redecorating the new place.

Last Monday Mum and Dad came back from Germany, straight to our new home: they could no longer wait to see where the kids and I have ended up. When, after the grand tour, I asked what they thought of it, my Dad’s first reaction was “a whole lot of work”. I had already told them, but now they knew why I had said that. But their second reaction was: We can turn this into a beautiful palace.

And even though I’m already 42, and have been independent for years, it was still a relieve to here that our new home had their approval.

Even rust

De kinderen kregen afgelopen donderdagmiddag vakantie en hebben nu twee hele weken vrij. Dat betekent dat ze twee weken met Opa en Oma in Duitsland op de camping zitten. Dat komt mij eigenlijk wel goed uit, geen twee kinderen die voor m’n voeten lopen. Maar ze moesten wel naar Opa en Oma gebracht worden. En ik kon wel even wat rust gebruiken. Dus ik ben een lekker weekendje naar de camping geweest.

Helaas viel het weer wat tegen, maar in de tent vermaken we ons ook uitstekend. Ik had voor het nieuwe kampeer seizoen een nieuw project uitgezocht: Patchwork van Jan Houtman. Dit is een prachtige sampler, en toch niet zo ingewikkeld dat ik niet meer aanspreekbaar ben. Ik wil hem doen met de voorgeschreven kleuren, maar ook met gemêleerde Caron Waterlillies. Helaas was ik die laatste vergeten mee te nemen, vandaar dat er nog allemaal gaten zitten. Hier zie je wat je in 3 dagen kunt doen.

Ik heb trouwens ook mijn Round Robin lap weer binnen! En ik ben er echt super blij mee, dank je wel Frea, Heleen, Josee, Anke, Ingrid, Irma en Sietske! Mijn vraag was aan alle dames om iets te borduren wat zij in hun huis willen hebben om er echt een thuis van te maken. Maar sommige dames zijn nog veel verder gegaan en hebben hele kamers geborduurd! Het huis zelf moet ik nog afmaken, maar dat zal helaas nog even moeten wachten.

A little bit of rest.
The kids started their May holiday last Thursday, so now they are two whole weeks off from school. That means that they can spend two weeks with Grandpa and Grandma at the camping in Germany. Which for once suits me fine, no kids getting in my way. But they had to be taken to my parents. And I could use a little bit of rest. So I went for a nice weekend at the camping.

Unfortunately, the weather was a little disappointing, but despite the rain we enjoyed ourselves in the tent. I have decided to start a new project for this camping season: Patchwork from Jan Houtman. This is a gorgeous sampler, but still not too complicated so I am still approachable for the rest of the family. I’m going to make it with the recommended colors, but also with variegated Caron Waterlillies. Unfortunately, I had forgotten the Waterlillies, which is why there’s still a lot of space between the patterns. But here’s what you can get done in 3 days.

By the way, I also received back Round Robin! And I’m really happy with it, thank you Frea, Heleen, Josee, Anke, Ingrid, Irma and Sietske! My question to all the ladies was to make something that they want in their house so it becomes their home. But some ladies went even further, and created complete rooms! I still have to finish the house, but that will have to wait till after the move.

Een nieuw huis!

Mijn leven staat op zijn kop! Het kampeerseizoen gaat weer beginnen, mijn ouders zijn de camping aan het voorbereiden, en eind van de week ga ik de jongens afleveren voor twee weken met Opa en Oma. Nou was het de bedoeling dat ik de tweede week ook vakantie zou hebben en hun gezelschap zou gaan houden. Maar afgelopen woensdag werden die plannen dus behoorlijk onderuit gehaald door een brief van de woningbouw.

Ik heb een eengezinswoning toegewezen gekregen! Vanmiddag heb ik het contract getekend en de sleutel gekregen. Dit betekent echter wel dat ik binnen een maand mijn huidige woning moet verlaten. Dus voorlopig weinig borduurtjes op dit blog, maar verbouwingsverslagen.

Het is de bedoeling om eerst te verhuizen, en daarna pas aan het opknappen te beginnen (ik weet het, ik weet het, verkeerde volgorde). Dit omdat ik niet wil dat mijn favoriete klusser (Pa) zijn vakantie afbreekt, maar hij heeft wel toegezegd dat hij me gaat helpen zodra hij weer terug is. Dus voorlopig gaan we op de betonnen vloer kamperen, want deze aanbieding kan ik niet laten lopen!

A new house!
My life just went topsy-turfy! The camping season is about to start again, my parents are preparing our campsite, and at the end of the week I’m going to deliver the boys for two weeks with Grandpa and Grandma. Now was the plan for me to also have a holiday the second week, and that I would join them. But last Wednesday these plans got just slightly altered by a letter from the estate agency.

I was first in line for a terraced house! This afternoon I signed the contract, and received the key. However, this means that I will have to leave my current home within a month. Therefore, little stitcheries for a while on this blog, but all the more redecorating stories.

The idea is to move first, and after that start on the redecorations (I know, I know, wrong way round). This because I don’t want my favorite handyman (Dad) to break off his holiday, but he did offer to help me once he’s back. So for now, we’re going to camp on a concrete floor, because this is an offer I can’t refuse!

Laatste RR bijdrage

Vandaag heb ik m'n laatste Round Robin bijdrage afgekregen. Het thema van deze lap was bloemen, en ik heb deze iris gemaakt naar een patroon uit New Stitches No. 65. Ik vind de totale lap erg mooi geworden, maar daar mag ik (nog) geen foto van plaatsen, wel van mijn bijdrage.

Dat dit mijn laatste bijdrage is, betekend ook dat mijn lap binnenkort thuis komt. Ik ben heel nieuwschierig wat de dames ervan gemaakt hebben.

Last RR contribution.
Today I've finished my last Round Robin contributiion. The theme of this piece was flowers, and I have made this iris after a pattern from New Stitches No. 65. I think the overall piece turned out very nice, but I'm not (yet) allowed to show a picture of it, but I can for my contribution.

This being my last contribution also means that my piece is soon to arrive home. I'm very curious to what the ladies made of it.

Lollypop

Malcolm was deze week helemaal gelukkig, want zijn vriendinnetje Lollypop kwam op visite. Lollypop is gemaakt naar hetzelfde patroon als Malcolm. Helaas voor Malcolm woont Lollypop tegenwoordig bij mijn beste vriend in Engeland, dus zien ze elkaar helaas niet meer zo vaak. Maar als we elkaar zien, dan is het weer als vanouds. Dan wordt er weer veel gekletst, lekker gegeten en laat opgebleven. Zo’n bezoek is erg vermoeiend, en al het andere wordt even uitgesteld, maar het is wel erg gezellig! Oh, en Malcolm had een fotosessie geregeld, zodat ze samen op de foto konden!

Lollypop
Malcolm was very happy this week, because his lady friend Lollypop came to visit. Lollypop is made according to the same pattern as Malcolm. Unfortunately for Malcolm, Lollypop nowadays lives with my best friend in England, so regrettably they don’t get to see each other that often anymore. But when we do meet up, than it is like we’ve never been away. Then we chat a lot, have lots of nice food and stay up late. Such visits are very tiring, and everything else is temporarily put on hold, but it is definitely worth it! Oh, and Malcolm had arranged a fotoshoot so they could have their pictures taken!

M'n boekenlegger is af!

‘T is gisteravond laat geworden. Ik was zo lekker bezig en het einde kwam zo snel in zicht, dat het gewoon zonde was om te stoppen en naar bed te gaan. Maar uiteindelijk was hij om kwart over twaalf klaar. En nu ga ik een zakdoek randje maken. Maar eerst weer klosjes verzwaren met kraaltjes, want het patroon gebruikt meer klosjes. Ik heb genoeg kant en klare klosjes, maar ik vind de Engelse klosjes met kraaltjes prettiger werken dan de ronde Vlaamse klosjes die telkens wegrollen op mijn kussen.

My bookmark is finished!
Twas late last night. I was having so much fun and the end was drawing near, it was just a crime to stop and go to bed. But it was finished at 00:15. And now on to making a handkerchief. But first I have to spangle some bobbins again, because this pattern uses more bobbins. I do have enough bobbins ready, but I prefer the English bobbins with spangles to the round Flemish bobbins that constantly roll around on my pillow.

Pasen

Heerlijk, een lang weekend waarin niets moet! En voor het eerst sinds lange tijd weer zoveel rust in mijn hoofd dat ik mijn kant weer tevoorschijn heb gehaald. Eerst heb ik mijn materialen weer netjes gemaakt: oude garens van de klosjes, hier en daar een paar nieuwe kraaltjes aan m'n engelse klosjes, half afgemaakte kantjes van het kussen en toen was ik er helemaal klaar voor.

Ik had een patroontje voor een boekenlegger gevonden bij Lace Resources International dat me wel erg geschikt leek om de draad (letterlijk) weer op te pakken. En dankzij het boekje van Brenda Paternoster, "Threads for Lace", hoefde ik niet eerst garens te bestellen, maar kon ik gelijk met mijn voorraadje DMC special dentelles 80 aan de slag. En ik moet zeggen, ik heb het nog niet verleerd! Inmiddels is de boekenlegger al weer half af, en ben ik al aan het uitkijken naar een volgend patroontje.

Easter
Wonderful, a long weekend with nothing planned! And for the first time in a long time enough peace in my mind for me to take out my lace again. First I have tidied up my materials: old threads from the bobbins, here and there a few new beads tied to my British bobbins, removed half made laces from the pillow and then I was ready.

I had found a pattern for a bookmark at bij Lace Resources International that looked like it was suitable to refresh my lace-technique. And thanks to the book "Threads for Lace" by Brenda Paternoster, I didn’t need to order threads first, but I could start immediately with my stock of DMC special dentelles 80. And I must say, I haven’t completely lost it! By now, the bookmark is already halfway done, and already I’ve started looking for the next pattern.

Begin Silk Wysteria

Eindelijk ben ik dan begonnen met mijn Silk Wysteria. Ik kwam dit patroon in 1998 al tegen op het internet en was op slag verkocht. Toen beloofde ik mezelf dat als ik ooit me met zijdelint borduren bezig ging houden, dan zou dit mijn eerste stuk zijn. Inmiddels zijn we al weer een aantal jaren verder, en nu ben ik op het punt gekomen dat ik zijdelint borduren aandurf. En gisteren ben ik dan echt begonnen!



Started Silk Wysteria
Finally I started my Silk Wysteria. I came across this pattern on the internet in 1998 and fell in love straight away. Then I promised myself, if ever I was going to try silk ribbon embroidery, this would be my very first piece. Lots of years have passed, and now I´ve reached the point I dare to take on silk ribbon embroidery. And yesterday I actually started!

Schellenkoord 1:12

Ik heb m’n mini’s weer eens opgepakt. Van dit schellenkoordje moest alleen nog het laatste medaillon, een avondje werk, en die is nu dus af. Nu ben ik gelijk doorgegaan met m’n borduurtje van een Kerstman voor mijn kerstkamer. Deze word gedaan op zijde gaas # 40, en vereist goed licht. ’s Avonds hou ik het dus niet lang vol met al dat turen, maar elk steekje helpt. Ik ben ook nog met een vloerkleed bezig, en die is op zijde gaas # 36, iets minder fijn, maar wel weer een stuk groter.


Bellpull 1:12
I’ve picked up my minis again. This bellpull only needed the last medallion to be done, one evening stitching, and it was finished. I immediately moved on with my Santa for my Christmas room. This one is made on # 40 silk gauze, and requires good lighting. In the evenings, I can’t stitch for very long on this, due to all the squinting, but each stitch helps. I’m also working on a rug, which is made on # 36 silk gauze, not as fine as the #40, but a lot bigger.

SAL deel 10

He, he, deel 10 is af! Het duurde even, want ik had verkeerd zitten tellen, en dus één algiers oogje (die groene gaatjes) gemaakt over 4 bij 5(!) stofdraadjes gemaakt. Het zijn aangetrokken oogjes, en als ik iets aantrek, dan trek ik ook iets aan! Daar krijg je mooie oogjes van, maar het is verschrikkelijk om uit te halen bij fouten. Ik kwam er pas achter toen ik het laatste oogje wilde maken, terwijl de fout 16 oogjes eerder gemaakt was. Er zit al een fout in dit project, die helaas niet meer te herstellen was (verkeerd geknipte draadjes plak je nu eenmaal niet meer aan elkaar), maar dit kon wel verbeterd worden. Het kost alleen wat extra tijd, maar dat is dit project wel waard.



SAL part 10
Pew, part 10 is finally finished! It took a while, because I had counted incorrectly, and therefore one of the Algerian eyelets (the green holes) was made over 4 by 5 (!) fabric threads. These are pulled eyelets, and when I pull something, I pull! It gets you beautiful eyelets, but it is terrible when you have to rip them again. I only discovered it when I wanted to make the last eyelet, while the error was made 16 eyelets earlier. There's already an error in this project, which unfortunately cannot be corrected (incorrectly cut threads cannot be glued back together again), but this I could correct. It just takes some extra time, but this project is worth it.

Sokken

Ik wil het vandaag met U hebben over sokken, en dan specifiek het eenzame sok syndroom. En dan bedoel ik niet die enkele sokken in de was, waarbij de tweede ligt te verstoffen onder de bedden van mijn mannen. Daar hebben wij hier ook last van, zo erg zelfs dat mijn jongens regelmatig mijn sokken inpikken. Nou draag ik niet zo vaak sokken, maar als ik ’s avonds koude voeten heb, kan ik dus regelmatig geen sok meer vinden.

Maar ik wilde het hebben over het eenzame sok syndroom. Dat is iets dat vaak voorkomt bij mensen die zelf sokken breien. Ik heb al meerdere sokken gemaakt, maar deze zijn nog nooit gedragen want het zijn allemaal enkele sokken. Sokken breien is leuk, zeker met al die leuke sokkenwolletjes van tegenwoordig. Maar met de traditionele methode van 1 sok per keer moet je na je finish dezelfde sok dus nog een keer breien. En dat vind ik persoonlijk een beetje een afknapper.

Maar nu heb ik deze wonderlijke methode gevonden van twee sokken tegelijk breien op 1 rondbreipen. Dus heb ik weer wol gekocht, en aan de slag gegaan. Het is even puzzelen om het doorhalen van de naald onder de knie te krijgen, want in het begin heb je een warboel van garen en naald in je handen, maar na een aantal toeren ziet het er toch uit als een begin van twee sokken.

En als de sokkendieven weer toeslaan ga ik de volgende keer gewoon knalroze wol gebruiken.


Socks
Today I want to talk to you about socks, and more specifically the lone sock syndrome. And I don’t mean the single socks you find in the laundry, where the other is gathering dust underneath the beds of my men. We have that problem here as well, even to such an extent that my boys regularly steel my socks. I don’t normally wear socks, but in the evening when I have cold feet, I regularly have trouble finding socks.

But I wanted to talk about the lone sock syndrome. This happens a lot to people who knit socks. I have already made several socks, but these have never been worn, since they are all lone socks. Knitting socks is fun, especially with all the fun wool available for socks nowadays. But with the traditional method of 1 sock each time, you have to knit the exact same sock again after you’ve finished. And personally, to me that is a big turn me off.

But now I have found this wondrous new method of knitting two socks at once on 1 flexible needle. So I have bought some more wool, and have started knitting again. After a little bit of fiddling with how to move across the needle, because when starting you hold this bundle of wool and needle, but once I had knitted a few rounds, the pieces of the puzzle all seem to fall into place and it’s starting to look like the beginning of two socks.

And if these sock-thieves strike again, I’ll just use bright pink wool next time.

UFO week!

Deze week was het weer tijd voor Stroke of Midnight. 's Maandags heel dapper begonnen met het afmaken van het 2-over-2 deel van de rok (het over-1 gedeelte bewaar ik voor het laatst). Dinsdag op m'n werk heb ik me zitten verheugen op m'n vrije middagje: het zonnetje scheen, Pa en Ma weer thuis van een weekendje weg dus lekker beppen met Ma en uiteraard m'n UFO erbij.

Mis! Ik werd om 2 uur gebeld door school: m'n oudste had na het voetballen van tussen de middag wat last van zijn pols en het was misschien verstandig om even met hem bij een dokter langs te gaan. Dus, daar zat ik bij de huisarts. Die vermoedde een breuk dus werden we doorgestuurd voor een rontgen foto: dat kon hier in het ziekenhuis van Alphen. Wij hebben hier een volledig vernieuwd ziekenhuis, met alles erop en eraan, met uitzondering van een volledige bezetting. Dus tijdens openingstijden van de rontgen afdeling kun je daar terecht voor spoed. Helaas was tegen de tijd dat de breuk geconstateerd was, de gipskamer al lang en breed gesloten, dus moesten we naar Leiderdorp.
Lang verhaal kort: om 6 uur kwamen we finaal gesloopt eindelijk thuis. Ik heb de rest van de week nodig gehad om een beetje bij te komen.

Maar gisteren dan toch me op de confettie-steekjes van de rok gericht, en ik ben aardig opgeschoten, al zeg ik het zelf.

UFO week!
This week it was time again for Stroke of Midnight. I started on Monday very bravely with finishing the 2-over-2 part of the skirt (the over-1 part I’m saving for last). Tuesday at work I was looking forward to a very nice and free afternoon: the sun was shining, Mum and Dad were back home from a weekend away aka nice long chat with Mum and of course my UFO to go with that all.

Wrong!At 2 o’clock I got a phone call from school: my eldest had a bit of bother with his wrist after having played football at lunchtime, it might be wise to let a doctor have a look at it. So, there I was, visiting my GP. She suspected a fracture, so we were send on for x-rays: that could be done here in town. Alphen has a fully renovated, state of the art hospital, with everything in it, with the exception of a complete set of staff. So, during opening hours of the X-ray department you can go there for emergency x-rays. Regrettably, by the time the fracture was found, the people on the department for plaster cast were already long gone, so we had to go to Leiderdorp. Long story short: we arrived home at 6 o’clock, totally spend. It took me the rest of the week to recover a little.

But yesterday I did tackle those confetti-stitches in this skirt. And I did get quite a lot done, if I say so myself.

Kerstornamentje Maart

Een beetje later dan eigenlijk de bedoeling was, is hier toch mijn kerstornamentje voor maart. En het is maar goed ook dat hij wat later is, want ik weet pas sinds donderdag van het bestaan van pendibules af. Ik vind hem wel erg leuk geworden, en het ding is heel simpel te maken. Gewoon een vierkant lapje, dat je diagonaal dubbelvouwt en net als een biscornu met kleine steekjes door de backstitch rand aan elkaar naait. Hier vind je een uitleg. Eigenlijk is het moeilijkste nog om een patroontje te vinden dat past bij het thema EN in een hoek geplaatst is EN dan ook nog eens op z’n punt gezet kan worden. Maar het is gelukt!

Christmas ornament March
A little bit later than normal, but here’s my Christmas ornament for March. And it’s a good thing I didn’t have time earlier, because I only know of these Pendibules since last Thursday. I think it turned out really well, and this thing is very simple to make. Just a square piece of fabric, which you fold diagonally in half and just like a biscornu you use overcast stitched through the backstitch border to sew it closed. Here you will find an explanation. In fact, the most difficult part is to find a pattern that fits the theme AND is placed in a corner AND that it can also be put upright on the corner. But I managed!

SAL: Nog meer Whitework!

Deze week hebben we visite gehad. Een goede vriend kwam een paar dagen naar Nederland. Heel gezellig, alleen komt er dan niet veel uit je handen. Dus dat heb ik dit weekend een beetje ingehaald door aan deel 9 van m'n Castles in the Air te werken. Heerlijk gewoon om aan zoiets moois te werken. Ik ben alleen wel tot 1 besluit gekomen: geen DMC metallic meer voor mij. Het werkt me gewoonweg teveel op de zenuwen.

Tussendoor wel weer een hele hoop moois langs zien komen op Yahoo. Er kwam weer een van Gigi's letters langs, de A staat weer een stapje hoger op mijn verlanglijstje. Ik had ook nog nooit van Humbugs of Pendibule (twee verschillende dingen) gehoord, maar ik ga ze zeker eens uitproberen op m'n kerstornamentjes.

SAL: Even more Whitework!
This week we had a visitor from abroad. A good friend came to stay for a few days. It was very nice to have him around again, but nothing much gets done of course. But I made up for that this weekend by working on part 9 of my Castles in the Air. It's great to work on something so lovely. I did make 1 decision though: no more DMC metallic threads for me. It is just to nerve racking for me.

I did see a lot of nice things pass through Yahoo. There was another finish of one of Gigi's letters. The A definitely moved up a bit on my wishlist! I also hadn't heard of Humbugs or Pendibule before (two different things!), but I will definitely try them on my Xmas ornaments.

20 van Alphen

De 20 van Alphen is niet alleen de internationale opening van het hardloop seizoen, maar ook een hele happening voor Alphen. Niet alleen worden er internationale wedstrijden gelopen op de 10 km en de 20 km (uiteraard), maar ook zijn er afstanden voor recreanten en twee afstanden voor Nordic Walking.

Maar waar ik het nu over wil hebben zijn de afstanden voor de jeugd. Al jaren doen alle basisscholen van Alphen mee. Mijn mannen waren nooit geinteresseerd, maar dit jaar kwam Chris met de mededeling dat hij mee wilde doen aan de 2.5 km. En ja, toen kon Daniel natuurlijk niet achterblijven. Dus vanmorgen gingen wij naar het centrum van Alphen.

Wij stonden bij de start, en wij dachten dus foto's te kunnen maken. Nou, niet dus. Er doen zo verschrikkelijk veel kinderen aan mee (vreselijk gaaf om te zien, trouwens), dat je al geluk hebt als je ze toevallig ziet, laat staan dat je ze op film krijgt.


En daarna zou er 1 bij de finish gaan staan (maar daar zag het zwart van de mensen) en ik zou langs het parcour gaan staan met een camera. Nou, tegen de tijd dat ik bij het parcour kwam, zo'n 200 meter voor de finish, waren de eerste lopers al binnen. En ook daar lukte het niet om ze op de foto te krijgen.



Maar na de medaille-uitreiking lukte het wel.

20 of Alphen

The 20 of Alphen is not only the international opening of the running season, but also a big happening for Alphen. Not only are there the intenational competitions for the 10 and 20 km (naturally), but there are also distances for "fun-"runners and two distances for Nordic Walking

But right now I want to talk to you about the distances for the children. For years, every primary school in Alphen is participating with a few kids. My men never showed any interest, but this year Chris mentioned that he wanted to run the 2.5 km. And of course, Daniel wanted to run as well. So, this morning we went to the center of Alphen.


We found a spot at the start, and we thought we could make pictures of the boys. Well, forget it. There are so many kids running (really terrific to watch, by the way), that it's already a challenge to just see them, let alone catch them on film.

And after that, one of us was going to stand at the finish (but that didn't work due to the sheer number of people there), and I was going to find a spot along the route. Well, by the time I reached the route, about 200 meters away from the finish, the first runners had already reached the finish. And there I also didn't succeed in getting them on film.

But after they received their medal, we succeeded.

Een klein dipje

Na een high, komt er onvermijdelijk een low. Zeker wanneer ik zo intensief met een werkje bezig geweest ben zoals de laatste tijd met de Heirloom Family Sampler. En als ik na zoiets moois dan ook nog eens bezig “moet” met een Round Robin bijdrage voor Helen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind de katten van Margareth Sherry best leuk, en ze zijn leuk als simpel tussendoortje, maar veel liever ga ik met andere dingen aan de slag.

Een Round Robin is een samenborduur project, waarbij het de bedoeling is dat je met een groep mensen aan even zoveel lappen werkt. Iedere deelnemer levert een lap en een thema. Het is vrij aan de eigenaar van de lap om patronen mee te zenden of niet. Elke deelnemer krijgt dan elke keer een aantal weken de tijd om een borduurtje passend bij het thema op de lap te zetten. Uiteindelijk, als de lap bij alle deelnemers geweest is, wordt de lap teruggestuurd naar de eigenaar. Tussentijds krijg je geen foto’s te zien van de hele lap, hooguit een foto van een bijdrage van 1 van de deelnemers. Het is dus een verrassing hoe de lap eruit komt te zien.

Het leuke van een round robin vind ik vooral het verrassings element, en het zoeken naar passende patroontjes. Ik heb mijn lap dus rondgestuurd zonder patroontjes. Helaas worden er bij deze round robin bij bijna elke lap de patroontjes meegestuurd (dus geen zoeken :-(), en dit heeft ook tot gevolg dat de eigenaar precies weet wat er geborduurd wordt, alleen niet precies waar. En dat vind ik erg jammer.

Maar goed, ik heb me hiervoor opgegeven, en mijn lap zal zeker een verrassing zijn. En normaal gesproken heb ik geen moeite om mijn bijdrage op tijd af te krijgen, alleen deze keer had ik er wat moeite mee om een beetje vaart te maken. Maar ook in een langzaam tempo geldt: elk steekje brengt je dichter bij het einde! Zie hier het resultaat.



A little dip
Every high is inevitably followed by a low. Especially when I’ve been working so intensively on a piece like I’ve done on the Heirloom Family Sampler. Even more so if I have to work on a contribution to Helens Round Robin piece. Don’t get me wrong, I like Margareth Sherry’s cats, and they are nice as a quick and easy thing to do, but right now I much rather work on other things.

A Round Robin is a project where you stitch on multiple pieces together with a group of people. Each participant supplies a cloth and a theme. It is up to the owner of the cloth to include patterns or not. Each participant has a few weeks to stitch an embroidery matching with the theme of the piece, before passing everything on to the next person. Ultimately, once the cloth has passed all participants, the finished piece is send back to the owner. Meanwhile, you don’t get to see pictures of the whole piece, but only pictures of the separate contributions. Therefore, the final result will be a surprise for the owner.

To me, the fun of a round robin is mainly the element of surprise, and going through my patterns to find the perfect pattern. Naturally, I’ve send my cloth round without patterns. Unfortunately, this most participants in this group have passed along patterns (therefore, no searching through my patterns :-() and this also means that the owner will know exactly what’s been made. The only surprise is where each pattern is on the piece. Which I think takes away a lot of the fun.

Anyhow, I signed up to this group, and at least my piece will be a surprise. And normally I haven’t got any problem to finish my contribution in time, but this time I’ve had some difficulty making some speed. But even in slow-motion the rule applies: each stitch brings you closer to completion! With this being the end result.

Mission accomplished

Afgelopen kerst, toen ik op de site van Victoria's Sampler op zoek was naar "Silk Wysteria" kon ik het uiteraard niet laten om verder rond te snuffelen. Toen stuitte ik op de Heirloom Family Sampler. Toen ik de spreuk daarop las, was ik volledig verkocht: die moest ik gewoon voor Pa en Ma borduren! En alles en iedereen moest daarvoor wijken. Twee en een halve week geleden kwam hij, gelijk met de Silk Wysteria binnen, en 15 dagen later was hij klaar. Vandaag bij Pa en Ma afgeleverd, ze waren er helemaal stil van. Ik had maar 1 eis: als ze hem zat zijn, wil ik hem terug. Antwoord: gebeurt pas als je ons huis moet leegruimen! Missie geslaagd zou ik zo zeggen.

"My family is a sheltering tree
Strong branches to comfort me
There's no place that I'd rather be
Than with my loving family"

Last Christmas, when I was searching for "Silk Wysteria" on the web-site from Victoria's Sampler, I couldn't resist snooping around. At some point I stumbled on the Heirloom Family Sampler. When I read the text on it, I was hooked: I just had to stitch this for Mum and Dad! And all and everything had to be put on hold for it. Two and a half weeks ago the pattern and threads arrived, and 15 days later it was finished. Today I delivered it to Mum and Dad, they went all quiet. I only had one request: when they didn't want it anymore, I want it back. Their answer: that only happens when we're dead! Mission accomplished, I'd say.