Daar ben ik eindelijk weer

Na een tijdje niet bloggen, ga ik proberen de draad weer op te pakken. Ik ga dit echter niet meer tweetalig doen (sorry!). Dit kost me namelijk behoorlijk veel tijd, en Google translate kan het veel sneller dan ik.

Ik ben, heel voorzichtig weer aan het borduren. Ik heb mijn borduur standaard een heel stuk naar beneden bijgesteld, en als ik daarnaast ook goed op mijn houding let, dan gaat het redelijk goed. Dus ik ben weer ijverig met mijn Historic Countries Sampler verder gegaan. Ik vind hem wel heel erg mooi worden. Ik zou mijn standaard eigenlijk nog een klein stukje naar beneden moeten doen, maar als ik dat doe dan ga ik krom zitten omdat ik anders de draadjes van mijn stof niet meer zie.

Spanje en Scandinavië zijn nu ook af, en ik ben begonnen aan de VS

Dus om te voorkomen dat ik weer helemaal niets kan doen, wissel ik het borduren af met lezen en kantklossen. In navolging van Randje per Week zijn er allerlei andere “randjes” opgestart. Waaronder twee op kantgebied! De LOKK organiseert voor hun 40-jarig jubileum  in 2018 een “Kantje per maand” en Gon Homburg is tegelijkertijd begonnen met een “Kantje per week”. In beide gevallen kun je de kantjes gebruiken om een pronkrol van kant te maken. Omdat mijn tijd toch beperkt is, heb ik besloten om me voorlopig te concentreren op de Kantje per maand.

En je wilt niet weten wat ik hier allemaal van geleerd heb

En hier zijn mijn eerste oefeningen. Van boven naar beneden kantje 1 met te dun draad, totaal verkeerd geklost op een kussen dat niet stevig genoeg was. Daarna nogmaals geprobeerd, dit keer in kleur, met de juiste dikte en de juiste methode, en die is prima gelukt. Vervolgens door met kantje 2. Deze heb ik ook in kleur geprobeerd, maar ik had al snel door dat ik de draad voor dit patroontje toch echt te dik vond. Dus snel maar weer opnieuw begonnen, toch maar weer met wit, want dat vind ik toch wel het mooist voor kant. En daar heb ik een voorraadje van verschillende diktes van. Dus kantje 2 nu gemaakt met Bockens 80/2 en direct daarna kantje 3 met Bockens 60/2.

Ik ga kantje 1 nog een keer opnieuw doen met de juiste dikte in wit, maar eerst verder met randje 4.

Ik mag eindelijk weer!

Van mijn Fysio mocht ik het na 4 maanden eindelijk weer eens voorzichtig gaan proberen. Maar ja, hoe borduur je voorzichtig. Dus gewoon maar proberen, en goed luisteren naar je lichaam. En gelukkig zweeg die in alle talen, dus ik heb een flinke inhaalslag gemaakt met mijn randjes. Ik had twee weken vakantie, dus ik kon lekker door. Ik loop nog een paar weken achter, maar dat zal niet lang meer duren.

Ik ben een tweede kolom begonnen, want alle randjes van het hele jaar gaan niet allemaal onder elkaar passen. En toen ik de tweede kolom ongeveer gelijk had, ben ik bij iedere nieuwe week (2 randjes) gaan kijken welke kant het kortst is. En zo ga ik door tot eind December. En dan moet ik nog iets verzinnen voor tussen de twee kolommen in. Ik zit te denken aan een mooi alfabet.

I can stitch again!

After 4 months my physiotherapist finally told me I could try to cautiously stitch again. But how do you stitch cautiously? So I just started stitching hoping my body would tell me when to stop. And luckily my body didn’t tell me anything, so I’ve made quite a few borders. I had my annual two week holiday, so I made a big dent in the backlog. I’m still a few weeks behind, but I don’t think that’s going to take long.

I’ve started a second column, because I wouldn’t be able to fit all the borders in one column on my fabric. And once I had the two columns about even, I started checking for each new week (2 borders) which column is shortest. And I’ll continue like that till the end of December. And then I have to come up with an idea for the space between the two columns. I’m thinking of a nice alphabet.

Oefenen

De komende periode wil ik het klossen met extra fijn garen gaan oefenen. Ik wil binnenkort beginnen met een Bucks Point patroon van Bridget Cook dat vraagt om katoen no. 180/2. Ik heb nog nooit met zulk fijn garen gewerkt, dus voor ik ruim 60 paar klosjes op ga draaien, is het misschien wel handig als ik eerst op iets kleins ga oefenen. En Honiton patroontjes lenen zich daar prima voor.

Ik was in 2011 al met Honiton begonnen, maar na mijn eerste set blaadjes ben ik niet veel verder gekomen. Maar nu dus mijn eerste bloemetje. Ik moet zeggen, ik vind hem goed gelukt (behalve dan de vulling, vormslagen moet ik echt nog vaker oefenen!). Heb wel regelmatig terug moeten klossen, maar het resultaat mag er zijn. En maar 3 draadbreuken! Nog een paar andere oefeningetjes, en ik kan aan mijn volgende Bucks Point project beginnen.

Practicing

The coming period I want to practice making bobbin lace with extra fine threads. I want to start a Bucks Point pattern by Bridget Cook that needs to be done with cotton 180/2. I’ve never worked with such fine threas before, so before I start winding over 60 pairs of bobbins with thread, it might be a good idea to first practice on something small. And Honiton is ideally suited for that.

I had started on Honiton back in 2011, but I didn’t get much further than my first set of leaves. But now I have this first little flower. I have to say, I’m quite chuffed with it (except for the lead filling, that still needs a lot of practice). I had to regularly redo my work, but the result is quite acceptable. And only 3 breaks in my threads! A few other practice pieces, and I can start my next Bucks Point project.

Kant lassen

Mijn kantje is bijna af, dus toen het einde in zicht kwam, liet ik dit zien op Facebook. Toen vroeg iemand mij of ik m’n randje ging “lassen”. Nu wist ik gelukkig al wel dat lassen een hele nette vorm van twee eindjes aan elkaar naaien was, maar nog niet hoe ik dit moest doen. De meeste kantboeken leggen wel uit hoe kant te maken, maar niet hoe het af te werken, en ik ben al een tijdje op zoek naar een boek die het wel uitlegt. Ik had de moed al een beetje opgegeven om zo’n boek te vinden en me erbij neergelegd dat ik de eindjes gewoon aan elkaar moest knopen. En toen wees iemand mij op de LOKK-bibliotheek! Dus nu zit ik te wachten op twee boeken van de bibliotheek, die me het lassen haarfijn uit zullen leggen.

Ondertussen heb ik me ook weer laten verleiden door Marktplaats. Op drie klosjes na zijn al mijn Honiton klosjes standaard klosjes (=saai!), dus ik ging op zoek naar mooie klosjes (ja, ik ben oppervlakkig). En toen kwam ik een paar Honiton boeken tegen die ik nog niet had… Uiteindelijk hebben 7 boeken hun weg gevonden naar mijn boekenkast. Maar helaas geen Honiton klosjes. 

Lace “lassen”

My lace edge is nearly done, so when the end was in sight, I posted this on Facebook. Then someone asked me if I was going to “las” my edge. Luckily I already knew that “lassen” is a very neat form for sewing two lace ends together, but I haven’t got a clue how to do this. Most lace books explain how to make lace, but not how to finish, and for a while now I’ve been looking for a book that does explain that. I had given up hope to find such a book and had settled to just knotting the two ends together. And then someone suggested using the LOKK library! So now I’m waiting for two books from the library that will explain “lassen” in detail.

 

Meanwhile I’ve also fallen for the temptations of Marktplaats (dutch ebay, sort of). With the exception of 3 bobbins, all my Honiton bobbins are standard (=boring!), so I went searching for pretty bobbins (yes, I’m shallow). And then I found a few Honiton books I didn’t have… In the end 7 books found their way onto my bookshelves. But unfortunately no Honiton bobbins

Kant maken en bloggen

Kantklossen is leuk, eigenlijk net zo leuk als borduren en breien. Het nadeel van een kantje klossen is dat het veel tijd kost, en terwijl je bezig bent, ligt het mooie werk onder allerlei doeken en een hele berg klosjes en spelden. Je ziet dus de meeste van de tijd niet waar je mee bezig bent.

Het is al heel wat
It's already quite something

Maar vandaag heb ik mijn kantje onder al die doeken en klosjes uitgepeuterd. Gewoon om weer even te kunnen kijken hoe mooi het wordt. En toen heb ik gauw een paar foto's genomen om hier te laten zien.

Lace making and blogging
Bobbin lace making is fun, in fact, it's just as much fun as embroidery and knitting. The problem with making an edging is that it takes soo long, and while you're busy, what you've made is hidden underneath cloths and a pile of bobbins and pins. So most of the time you don't see what you're working on.

Zelfs mijn hoekjes zien er goed uit
Even my corners are looking nice

But today I carefully pulled my lace from underneath all those cloths and bobbins. Just so I could look at the beauty I was creating. And then I quickly made some pictures to show here.

Wat een ellende!

Door te veel en te fanatiek aan al die leuke borduurprojectjes te werken, zit ik nu al weer een aantal maanden met de gebakken peren. Mijn schouder wilde niet meer meewerken. Mijn moeder heeft ooit eens een frozen shoulder gehad, dus toen ik merkte dat een pause nemen met borduren mijn arm niet snel beter maakte, ben ik rap naar de huisarts gegaan. En nu loop ik dus bij de fysio, en mag ik voorlopig nog steeds niet borduren.

Dus de afgelopen maanden heb ik me vooral vermaakt met lezen, maar toen ik begon aan de Odyssee van Homerus vroeg ik me toch een beetje af waar ik nu mee bezig was. Dus dit weekend ben ik voorzichtig weer eens aan het kantklossen geslagen. Daarbij kom ik niet boven schouderhoogte, dus dat mag van de fysio.

Ik begon meteen goed, ik moest de hoek om. En ik dacht dus dat dit de vierde hoek was, en ik was al druk bezig met het plannen van mijn volgende kantje. Wordt dat een lappet, of misschien toch een Honiton oefening? Maar helaas, dit was pas de derde hoek van mijn zakdoekrandje, dus voorlopig nog geen nieuw project. Maar het voelde wel weer heel lekker om met draadjes te spelen!

What a mess!

Because of working way too much to try and keep up with all those fun stitching projects, I’ve had to stop stitching for a few months now. My shoulder didn’t want to cooperate. My Mum once had a frozen shoulder, so when I noticed that just stopping with stitching wasn’t improving my arm, I quickly went to my GP. And now I have fysio and am I’m still not allowed to stitch.

So, the last few months I mainly spend reading, but when I started on the Odyssee by Homer, I started to wonder what I was doing. So this weekend, I cautiously picked up my bobbin lace. While doing that, my hands/arms don’t move above my shoulder, so that’s allowed according to the fysio.

I immediately started with the most difficult bit, the corner. And I thought, that this was the fourth corner, so I started planning my next lace project. Will it be a Lappet, or maybe another Honiton excersize? But alas, this was only the third corner of my hanky edge, so no new projects for a while yet. But it did feel good to do something with threads again!

Duizend en een nacht

Soms voel ik me net Scheherazade, elke avond zeg ik tegen mezelf “even dit afmaken, dan kan ik morgen aan dat andere project werken”. En ik maak dan ook altijd keurig “dit” af, maar ik ga dan toch weer verder met het volgende onderdeel van datzelfde project. En de volgende dag beginnen we gewoon weer van voren af aan! Nou hoop ik niet dat deze Dear Jane 1001 nachten gaat duren.

Thousand and one night

Sometimes I feel like Scheherazade, each night I tell myself “tonight I finish this bit, then tomorrow I can work on another project”. And I always finish “this”, but then I continue with the next bit of the same project. And the next day we start all over again! Let’s hope this Dear Jane will not last a 1001 nights.