Klein Foutje

Na alle confetti-steekjes van de afgelopen periode in Stroke of Midnight, wilde ik met wat simpelers verder. Daarom had ik besloten om de cottage van Twilight Bridge aan te pakken. Dus zondag middag even vanaf de brug tellen naar een herkenbaar punt van de cottage, en daarna lekker verder gegaan. Vandaag zat ik me net te bedenken dat het wel te hopen was dat ik goed geteld heb en prompt kwam ik er achter dat ik een foutje gemaakt heb met tellen. Nee, niet in de afstand van de brug naar het herkenbare punt, maar juist daarna. Dit heeft tot gevolg dat op 6 steken na alles 1 steek te laag zit!

Eerste reactie: uithalen dat huis! Gelijk gevolgd met: het is een kit, dan kom ik straks garens te kort! Dus heb ik besloten om gewoon door te gaan met de cottage, en dan onder de cottage in de begroeiing het verschil weg te werken. En dan zal ik de bovenste regel lucht boven de brug achterwege laten. Dat krijg je ervan als je denkt dat iets een eitje is.

Small Error
After spending my time on all those confetti-stitches in Stroke of Midnight, I wanted to work on something a lot simpler. That’s why I decided to tackle the cottage in Twilight Bridge. So Sunday afternoon I counted from the bridge to a recognizable point in the cottage, and away I went. Today, I was just thinking I hope I counted correctly, and naturally I discovered that I did make a mistake. No, not while counting the distance between the bridge and the recognizable stitch, but directly after that. With the result that everything is 1 stitch too low, except for the first 6 stitches!

First impulse: rip it all out! Directly followed by: it’s a kit, I’ll run out of threads! So I decided to just keep going with the cottage, and then loose a stitch underneath the cottage in the foliage. And then I will have to not stitch the top row of stitches in the sky above the bridge. That’s what you get for thinking something is a piece of cake.

Toch een paar fotootjes

Mijn camera werkt helaas nog steeds niet, maar mijn zoon had een mobieltje voor zijn verjaardag gekregen. En wel eentje met camera! Okay, het ding kan geen detail foto's maken, dus plaatjes van mijn kantwerkjes hou je nog tegoed. Maar een foto van mijn Stroke of Midnight lukt wel met dit toestel, en hier kun je zien waar ik de laatste keer gebleven was.

Ik heb trouwens ook een heel lief biscornuutje gemaakt voor een competitie van de Victoria Sampler Yahoo groep. Helaas, ook hier geen detail foto's, dus ik kan niet laten zien dat er verschillende steekjes zijn gebruikt. Maar wel kun je hier de verschillende kleurtjes goed zien.

Elke kant heeft zijn eigen DMC variations kleurtje (dat zijn trouwens heel mooie kleurtjes)

A few pictures
My own camera is still not working, but my son had received a mobile phone for his birthday. And he got one with a camera! So the thing doesn't do close-up pictures, so showing you my lace still has to wait, but it can handle an update on my Stroke of Midnight, and here you can find where I ended last time.

By the way, I also made a terribly sweet little biscornu for a competition on the Victoria Sampler Yahoo group. Regrettably, also on this no close-up of all the different stitches used, but you can see the different colors used. Both sides have their own DMC variations color (there's some lovely colors in that range, beside these two).

Boehoehoe

Ik wil vertellen over het russische kantje dat ik af heb, en over mijn aankopen van het afgelopen weekend, maar nu weigert mijn camera dienst. Ik ben naarstig op zoek naar een oplossing, zelfs eventueel een tijdelijke (m'n centjes zijn op na het shoppen van afgelopen weekend).

I want to talk about the Russian lace corner I finished recently, and about the things I bought last weekend, but my camera is refusing to take pictures! I'm desperately searching for a solution, even if it's temporary (I'm running low on pocket money after my spending spree last weekend).

Weer eens wat anders

Ik heb me bij de Yahoo groep International Hand Stitchers ingeschreven voor een vogeltjes ruil. Het is hierbij de bedoeling dat ik 1, 2 of 3 vogeltjes maak, voor even zoveel mensen. En ik krijg straks van even zoveel mensen een vogeltje terug. Nou kun je op internet een aantal gratis patroontjes vinden, zoals hier, hier en hier. Maar zoals al eerder vermeld, kwam ik op de handwerkbeurs in Zwolle een leuk patroontje tegen van Maud von Bergh-Arnoldus (zoek op vogeltje). En met een paar lapjes en een paar avondjes werk, krijg je dan dit resultaat: 1 vogeltje voor mezelf, en 2 vogeltjes om te ruilen.

En nu weer gauw terug naar mijn normale werkjes.

Something different for a change

I signed up for a bird swap with the Yahoo group International Hand Stitchers. The idea is that I make 1, 2 or 3 bird, for an equal amount of people. And soon I’ll get as many birds back as I send out. There are plenty of free patterns to be found on internet, like here, here and here. But as I mentioned previously, I found a nice pattern by Maud von Bergh-Arnoldus (search for bird) on the Zwolle needlecraft fair . And with some bits of fabric, and a few evenings, you get this result: 1 bird for me to keep, and 2 birds for swapping.

And now quickly back to my normal work.

Mijn zoon, de sporter

Vorig jaar vertelde ik al een keer over de 20 van Alphen (hier kunt u het teruglezen). Mijn beide kerels hebben toen de 2.5 km gelopen. Na afloop hebben ze toen allebei heel hartgrondig gezegd "dat was eens, maar nooit meer". Maar vorige maand kwam Chris toch weer thuis met een inschrijf formulier, en deze keer wilde hij de 5 km lopen. Ik heb tien keer gevraagd, weet je het zeker? Maar hij wist het inderdaad zeker.

Dus vanmorgen zijn we op de fiets gestapt, en heb ik hem bij de start afgeleverd. Ikzelf ben even na de start gaan staan, met de camera in de aanslag. Hij moest het rondje twee keer doen, en helaas heb ik hem beide keren niet gezien. Maar gelukkig stonden Opa en Oma halverwege, en hebben zij hem wel op de foto gekregen.

Volgens de voorlopige uitslag is hij 686e geworden, met een tijd van 31 minuten, 56 seconden. Ik neem mijn petje voor hem af.

My son, the sportsman
Last year I already told you about the 20 of Alphen (here you can read it again). Both of my boys ran the 2.5 km. Afterwards, they both declared "Once, but never again". But last month Chris came home again with the registration form, and this time he wanted to run the 5 km. I asked him over and over again, are you sure? But yes, he was sure.

So, this morning we got on our bikes, and I delivered him at the start. I posted myself along the route, just after the start, with the camera ready and waiting. He had to run the same round twice, and regretably, I didn't see him either time. But luckily Grandpa and Grandma were standing halfway, and they did manage to get a good picture of him.

According to the preliminary results, Chris was 686th, with a time of 31 minutes and 56 second. I admire him greatly for this achievement.

Het is geen virus, maar genetisch!

Mijn jongens waren een week geleden met Opa en Oma op de camping. Omdat het daar erg koud was, zaten ze veel binnen, en dus was er voor mijn kerels niet veel te doen. Oma had genoeg te doen, haar borduurwerk is bijna af, en dat geeft (bij ons) altijd een extra stimulance om door te gaan. Daniel (12) heeft dat een tijdje aan zitten kijken, en vroeg toen of hij het ook eens mocht proberen. Oma had nog een Rico kleedje waar ze al aan begonnen was, daar mocht hij het wel even op proberen.

Nou, hij ging als een speer! En hij vond het heel leuk om te doen, dus toen ik donderdag avond bij hun aankwam, nog voor ik hem een knuffel kon geven, liet hij met trots een takje vergeet-mij-nietjes zien. En tegelijkertijd werd mij gevraagd of als ik de volgende dag naar de beurs ging, of ik dan ook voor hem iets wilde kopen. Hij wilde graag iets met een poes of een vlinder.

Dus nu is hij bezig met een Paco kussen pakket (wol op stramien). En is hij druk bezig om zijn stash voorraad aan te leggen. Hij heeft (met mijn toestemming) al een borduurschaartje, naalden en een borduur ring ingepikt, en hij heeft ook al aangegeven dat hij de volgende keer "gewoon" weer op Aida wil werken.

It’s not a virus, it’s genetics!
Last week, my boys were with Grandpa and Grandma at the campsite. Because of the cold weather, they spend a lot of time indoors, and therefore there wasn’t a lot to do for my men. Grandma had enough to do, her embroidery is nearly finished, and that (to us) is always a good reason to do just that extra bit. Daniel (12) watched for a while, and then asked if he could give it a try. Grandma still had a half finished Rico table cloth stashed away, he was allowed to try that.

Well, he went mad! And to his surprise he actually liked doing it, so when I arrived Thursday night, even before I could give him a hug, he ever so proudly showed me his twig of forget-me-nots. And at the same asked me to buy him something when I went to the fair the next day. He loved to make something with a kitten, or a butterfly.

So now he’s working on a Paco pillow kit (wool on canvas). And he is already starting to collect stash. He nicked a pair of embroidery scissors, needles and an embroidery ring (with my permission), and he’s already indicated that next time he wants to stitch on “normal” Aida again.